GÖZLERİM MÜEBBETE MÜPTELA

Yedi şiddetinde işaret

Yedilik depremler yaşarım

Yıkılır, dökülür, ölür

Enkaz gibi olur

Es kaza şiirlerde

Yaşarım.

Kalmasa İstanbul, sen, ben

Kalmasak hiç

Her gülen yüzde biz

Güz gibi güzel

Es kaza isyanlarda

Yaşarım

Kalmasa memleket, ten, ben

Kalmasak hiç

Her gülen yüzde sen

Kız gibi kız

Vız gelir ölüm, arşa sığmam

Yedilik depremlere şaşarım.

Pederşahi

Pederimin asasına

Validemin gözünün karasına

Bacımın özverisine

Büyük biraderimin tuttuğu sıfır üç sıfır beş nöbetine

Küçüğünün desteğine

Ahretliğimin inceliğine

Ömrümü adasam azdır, ömürler gerek bana

Ömürler gerek bana

Pederimin alesesine

Validemin biricik göz damlasına

Bacımın üzüntüsüne

Büyük ve küçük biraderlerimin umuduna

Ahretliğimin ahretine

Ömürler gerek bana ömrüm adamak için

Bir ömrüm var yüz ömre bedel

Tanrının yasasına

Pederimin, validemin dünyasına

Kardeşlerimin rüyasına

Ahretliğimin ahına

Peşinen adarım, azdır ama gönüller gerek bana.

Yaver

Yaver anlat bakalım İstanbul’ u

Karpuz sergisinde Diyarbekirli’yi

Semt tulumbacılarının tatlı yiyişini

Koyun koyuna uyuyan cumbaları

Esmeden hava gürleyen çadır yangınlarını

Fındık, fıstık, çitlembik gecelerini

Çocuk gözüyle seyrettiğin sinemaları

Filmlerdeki sevinci, ihtişamı, gizemi

Demek İstanbul eskidi, eskidendi şehirlilik

Yarı sökülmüş dekorlar önünde kostümlüyü

Perde arkasından vuran ölgün ışığı, ölüyü

Sarı parlaklıkta uzayan nazik elleri

Yüksek kaldırımlarda dalgalanan renkli çamaşırları

Anlat ki zayıf hafızam gözlerini açsın

Önümde kırıtıp giden benim güzel İstanbulum mu?

Bir haller olmuş yaşamıyor cumartesileri

Kağıt üstünde hayıflanışın yalan

Peki sonra benimle yatar mısın İstanbul?

Ne demeliyim son söz yerine özellikle sen

Övgüler hayatımın devamını hüzne çeker

Çile nar renginde bir ufuk resmini

Denizde yakamozla söyleşen sima eski bir dosta ait

Tanışıklık vermesen de olur karşıdan karşıya

Yarım yüzyılımın İstanbul’ u, seni tanıyamıyorum

Kırk merdivenle çıkılan içtenlikteyim

Ya anlat ya ver bakalım şahbaz İstanbullu’yu

Kendi halindeki şehir

Kendi halime bırak beni

En akıl almaz insafsızlığa terk et

Kaçışların kucağına it merasimlerle

Temiz havaya yıllarca hasret bırak hayatımı

Adını hatırlıyorum umudu kül olan, kadını

İri yeşil gözlerini, kızıl saçlarını

Bizbize kalsak bir daha geri dönmesek deyişini

Ellerimde gecikmiş hayat var.

Yine o şehre gitmek istiyorum

Seni okyanuslar yıkarken

Dünyanın burasında ikimiz için durdum

Kendi halime bırak beni diorum.

Bir adım öne çık ve bir şenlik günü terk et

Haykırışın kollarına git altın sarısı

Maskesiz çehrene yıllarca hasret bırak

O leylak kokusunu hissediyorum, kuruyan leylayı

İri yeşil gözlerini, kızıl saçlarını

Kıyamet kopsa sabırla son rüya gözlenir

Ellerimizde salkım salkım kararmış hayat

Yine o şekilde beklemek istiyorum.

Kocaman düş

Küçücük bir kitabevi açmayı düşlermişin

Okuyup okuyup satarmacasına

Çiçekevi gibi kokan

Beyoğlu’nda.

İstiklalin sol tarafı olsun bari

Moda simitevlerinin birinin yanında,

Kitapçılara yaptığın çörekleri ikram edersin

Ev yapması, el işi, emekten yüce

Kırılmaz camdan tezgahında.

Açtığım küçücük kitabevine hergün düşermişim

Gün gün teker sayfa okumacasına

Ederini ödemeden kasaya

Yazdıklarını hatmederim ben, kızma yok

Beyoğlu’nda.

Çiçek gibi kokan,

Tenini hissedersem sol tarafımda

Beri dönemem yüzümü, meğer ne çok istermişin

Kitap seven bir kadın

Sıradanmışçasına küçücük elli canıma okuyan.

Sırılsıklam ışıkları teras katında açan.

Küçücük bir kitabevi açma düşünü,

Beyoğlu’nu, İstiklal’in solunu

Ve çiçek çiçek kokan soluğunu

Meğer dünyalar kadar kocaman severmişim.

Ateş dansı

Anadolu’dan başladı ise ateş

İstanbul’uda yalar yutar

Kollarımda ölmüşse de vatan

Küllerinden doğar inan

İşgale uğramış limanda bir çift mavi yürek

Kuklalar yüklenmiş gümüş gemilere

Martıların şaşkınlığı kanatlarında gizli

Kıyıya vuran dalgalar rüya rüya

Kara örnekler istemiyorum artık

Baştan çıkaran eğreti tabirleri de

Devrilmişim öz evladımın kucağına

Şakağıma dayalı öpüşler kupkuru

Anadolu’ ya başladı ise yolculuk

İstanbul’dan akan sular, yollar

Kollarımda ölmüşse de sevdan

Karadeniz’den çağlar topal topal.

Unutkanlığıma

Seni neden unutamadığımı biliyorsun

Biliyorsun bende kalan yanını

Armağanların en değerlisini sundun ya

O gün bugün hep sustum. Yarın da.

Yarım ağız ayaklandırdın canımı

Darmadağın günlerimi süsledin

Kızamıyorum sana, kendime, ait olmadığım şehre

Seni soluyorum diye katlanıyorum biliyorsun

Biliyorsun bu şehre dayanamadığımı

Dört yıl geçmiş aklıma elin değeli

O gün bugün her dostum yakında

Yaşım otuz küsür, dellendirdin canımı

Darmadağınık gönlümü süsledin

Doğduğum şehre, sana, kendime ait olamıyorum

Seni söylüyorum diye horlanıyorum biliyorsun

Biliyorsun bu şehre doyamadığımı

Sana doyamadığımdan unutamadığımı biliyorsun.

Çılgın şarkı

En çılgın gökyüzü sende İstanbul

Yedi tepene çakılan haberler bulut mavisi

Jenerikte o bilge ses, hıçkırıklı

Caen’de, Dublin’de, Riga’da gecikmiş nefesler

Uzak diyarların şenliği Çınaraltı’nda çaylıyor

Nargile fokurtulu, tarihi hamamlı çarşı

Türk lokumlu, şiş kebaplı, yeni rakılı

Çiçeklere boğuluyor Taksim

Üst üste insanlar ayni şarkıda

Bu kabına sığmaz öfke senin İstanbul

Ödülümü arkadaşlarım alsın, öldüm ben

Mayıs sıkıntısı vurmuş gecelere arsızca

Kısıtlama ay şehrimi zamansız ölümler

En kırmızı yalnızlık sensin, aşk kırmızısı lakin

Şimdi festival zamanı, balayı, nikah, nişan

Olası her yol denendi, dilsizim

Binbirgeceden çılgın seni gidi İstanbul.

Oralara isim lazım

Kusursuzca ismini koydum oralara

İmkansızca derinliğini hissederek

İnceliğine tanımlamak en zor yaklaşım olur

Çalgılar eşliğinde turladım isim isim

Güz akşamlarını benden sayarak

Bir ziyaret ki senin için bestelenmiş hüzün

İdeal bir bağlılığı içermekte isimsiz kayıtlar

Gençliğimde tasarladığımı ihtiyarlığıma yakın

Yetiştiğimde dönmüş olacaksın oralardan

Sonra yaşanılan döneme özgü davetler

Minyatür aşklar yaşandı bitti, izleri ortada

İzlenimlerim hatırlanması gereken dolulukta

Virtüöz gibi harmanladım ismini tuşlara

Şafakla çağlayan gaye dolunaya küstü.

Tıknaz uzun ömürlü bir iletken, bir hayaldi

İsmi kusursuzluğun dağlarında kazılı

Oralarda bir ben yokum isimsiz.

Unut gitsin

Unutmuşum o diyarlarda kendimi

Gerçeğe yoksunlaşırken dilim damağım

İçime danışmam gerek kabuslarımı

Sokaklarına sihirli değnek değmiş yarimin

Üstelik peşimde şehir eşkiyaları

Yaşadığım aşklar çözümsüz ikilemler

Unutmuşum o geçici hevesleri

Artık yorgunum ve dinlenmek istiyorum

Gözlerimde tomurcuklanır o diyarlar

Eksilmişim, içim bomboş, dışım kor

Oysa bir fiskeyle dağlar devirirdim

Sağım solum unutulmuşlar mezarlığı

Ve oralar hariçten gazellerle avunur

Bir yabancılaşma salınır şehrin karanlık yüzünde

Nerden bilmiyorum ama iyi tanıyorum

Köklerinde milyonlarca yıllık evrim

Unutmuşum insan sıcağını, unutulmuşum

Aşırı kalabalıklaşan sövgü yüzyüze görüşmelerde.

istanbul’da Karşıyakalı

İstanbul’da doğdum

Anamdan yirmi yıl sonra

Anam kırkdörtlü

Babamdan

Otuz

İyi okullarda okudum

Oruçgazi, Pertevniyal, Marmara

Onca yoksulluğa rağmen

Oniki eylülden önce de sonrada

Belki de ondan

Hayata dilediğimce atılamadım sanki

Dikbaşlılıktan veya tecrübesizlikten

Şiirler yazarım öyküler

Ve roman aklımda hazır

Kitapsızım Allah’ına kurban

Öyle işte

Dert etmiyorsam namerdim

Bitmiş seyahatlarimi

Sevdalarımı

Epey geciktim

Ne yazık ki vapur o limana uğramıyormuş

Karşıyakaya.

Kapı kuluyum

Yarımda ayrılacağım neslimden

Tamama ermemişlik serde, şahım kul köle

Sövmekle eşdeğer savruklukta kapı da

Kavurdukça perçemimi kara sesli rüzgar

Üşümekten beter sevgisizliğe ağlayacağım

Biraz daha birliktelik şehrin uzak bahçelerinde

Bu kent soluklanmaz sensiz solar, susar

Yanımda olmayacağını bile bile kavga yorar

Muhabbetin son deminle çınlıyor acı kahkaha

Sahibini biliyorsun, nefessiz solak yazar

Mavi atlastan biçilmiş derme çatma evde

Yüklüğünde üzerinde sevişilmiş çarşaflar

Saklı kentte sebepsiz sarılmalar yanar söner

Saat gece yarısını az geçe neslim

Yazılarımla oyalanacaksın ben yerine

Güle güle gül ve katıl

Bir yenileniş busesi dudaklarımda, kor

Çağlar sel gibi delilik, uslanır çağ

Akıllım senelerce yaşayabilsem bu ruhla

Yanımda yürüyor sırnaşık şehrin ara sokakları

Ayılıyorum yarım yamalak yarımda

Bir yanım koca şehir, bir yarım sen

Tamama ermemişlik başta, şanım kapıkulu.

Ölü doğumlar

İstanbul’da yaşadım

Doğduktan bugüne

Burada doğdum

Bu saate, bu cümlelere

Dizelere burada

Şehirli romantiklerden olamadım hiç

Koca bir köyde tek başınayım yani

Köylüyüm

Solumda ince hasar

Mutsuzum demeli miyim?

Ama sarışın severim, hem mavi gözlü

Ve bir çift can veren söz

Yeşiline varamadığım cennet vatandayım

Mavisine yatamadığım

Ata evinde yalnız

Ödüllere boğulmuş yüreğimde sürgün

Çavusoğlu’yum Aksu’da yüzen

Güneş dahi doğmadan er vakit

Tren raylarında karar vermişliğin

Rengi sırlı

O sırra erişemedim hani

Gün olur belki

Giresun’da ölebilirim.

Şehri yar

Şehrin çıplak ayaklarına yüz sürdüm

Yüksünmedim öptüm

O şehirde sen vardın

Öptün, çarpıldım.

Çarpık bir kentsin ey fakir

Önce ona sonra sana taptım

Öldüm öldüm yine dirildim.

Yüzüstü bıraktın gittin çıplak mıplak

Top patlasa uyanmazdım

Göz kapaklarım kavuşmaya hasret

Şehrin pörsük göğsüne kıvrılıverdim

Kırılmadım öyküm

O şehri de sen yazdın

İpten alındım.

İpince ayrılık

Şimal sen kokuyor

Haftanın her günü ölüm

Ve yaşamak tek çare, tek nefes

O ipince sergiye serilirse öyküler

Ufukta benzersiz sevişmeler

Sözleşmeler imzasız mühürsüz

Planlanmış ayrılık dalga dalga

Kolayca dilek tutuyor gençliğine

İpler kopmadan evvel

Teninde şimal şavkı.

yüz görümlüğü

Hiç yüz vermedin bugün bana

Çok işim vara takıldın

Kuru bir eyvallahla

Kim bilir hangi semte savruldun

Yanına yakışmıyorumdur belki de.

Bu koca şehir benden

Ben bu koca şehirden utanırım

Üç kullüvalla bi elhamla

Nicelerini yolculadım engine.

Nereye dersen ne bileyim derim

Bir avuç toprakla boğuldu bu şehir

Hiç yüz vermedim bugün ona

Çok seneler var yalnız geçen

Takmadım kafama bu kadar gerçi

Kuralsızlığın sınırındayım maazallah

Çok işim olacak seninle

Sakın peşime düşme şehir gülü

Kim bilir ben hangi şehre

Hangi şehir bana düşmandır

Burası neresidir sorarsan

İstanbul’dan başka İstanbul yok derim

Bin gün sana bu gün bana

Bir gül bana bin gül sana

Hiç yüz vermeden valla olm

Yaprak yaprak

Yaprakların sakladığı çinko çatılı konak

Haddimize değil belki ama

Ne yazık ki konuklarınız

Ve dinleyeceksin yağmuru, çınlamayı

Damla damla rüzgarı, uğultuyu

Çıtlak atıyor aşenede ateş çıtlağı

Tütüyor baca durmadan doğaya

Duman duman Çavuşoğlu’yuz

Aksuya çivileme dalan eroğlu

Çinko çatılı konak bir doğan besliyor

Mereğinde merak, çöteninde çotanak

Yapraklar saklıyorum Musaf arasında

Sararmış fotoğraflarda seni

Haddime değil belki

Ahşap masal

Ecdadın hayaletleri koklar ahşap evi

Zorlu yiğitler harcını karmışlar

Esen rüzgar bi garip sesli eser

Yaşanmış bir yudumda ömür

Mantar döşeli yollardayım.

Kervan olur pınarda konakladığında

Ece kız şimşek gibi çarpmış ustayı

Yıldırım düşmüş ocağına, kucağına

Zerafet kendine özgü kıvraklıkta

Mısralar kısrak hızı Beydağı’na

Bal ormanda ilk ışıkla maniler söylenmiş

Kirvo tetiği çekme bekle ayvazını

Ayazda bir çift turna Allah emriyle

Deniz ahtapotu sarmalında ata hikayesi

Yanardağ alevleri taşlaşmış sert poyrazlarla

Kekik kokusu tahtalara sinmiş

Üşüyorum ben yine de, er vakit öldüm

Dualarım ecdad için, doğanlara

Ergeç yıkılacak sal köprülerle

Çoktan ayrılmış yollar birlenir ahşap eve.

Mavi sır

Yine o mavi atlası giymişsin

Kalçanı geniş göstereni

Üstüne de yıldızları çekmişsin

Ey İstanbul yine baştan çıkardın beni

Sahil sahil uzaklaşırsın da

Kızamam sana asla, asla

Poşetimde bugün ki gasteler

Keserim resimlerini ıslak ıslak

Ve o ıslığı çalan da sensiz

Çiğdemler düşmüş yola ize

Kulağım duymaz artık

Gözlerimde katarakt

Geniş kalçalarını sallayışını göremem

Duyamam azgın çağlayışlarını

Yıldızlar yüzümü ışıtsa da körüm

Ey İstanbul baştan başa dolaştım seni

Yine o mavi duman en içime.

Kolonist tepkime

Kolonya şişelerinde körelttim

Zevkle, hünerli ellerdeyim

Bilsen ki muzırca vazgeçişlerimi

Ertelediğim ne varsa yarına ait

Yılan kıvraklığında bakışlarla

Her haltı içinde ve çıplaklık

Porselen dişlerin tıkırtısında gizli

Lavanta kokulu hoppalıkları da gizle

Çığlık çığlığa tepki Taksim Meydanı’nda

Kolonya şişelerinde köreldim.

Çengi

Kucağımda çengi ihaneti

Yüksek kaldırımdan Sulukule’ye emanet

Can dostum köşe bucak öldürücü ihtilal

Gizli hayatlar tükendi.

Gözlerimi kapatıp tesadüflere atılacağım

Dinleyeceğim kıvrak bedenleri

Zilin şırıldayan titreyişini

Semt semt sadakatsizliğin peşindeyim.

Kucağımda olgun hayaller

Hayal tacirlerine söveceğim

Satır aralarında kalırsam eğer çocuğum olmasın

Gelmiş geçmiş ilahi aşklar yeter bana

Hatıralarım ilk ağızdan sahnelensin

Nasılsa tebessümlerle anlaşırız mizah tarlasında

Benzeşiriz kucak kucağa çengisiz

Kulağımda şairin vedası.

Üçlerdim özledim

Üçledim sana ait aykırılığı

Yakamozlara armağan ederek cenneti

Alkışlarla uğurlanamayacağım

Bile bile bu akşam seni bekliyorum

Tapacağım hiç mi hiç tartışmadan

Sana aitim, aykırılıklara ve özledim.

Kaçıyorum bu şehirden bu gece

Marmara’da bir ada varya, oraya

Ninenin mezarını görmeye hazırım

Güller dikmiştim kucağına seneler önce

Dualarla uğurlamıştık cennete

Bile bile o akşam rakı içmiştim

Havai fişekli bir geceyi çekmiştim üstüme

Kulağımda dalgaların ağlayışlarını

Gözüme uyku girmemişti gecelerce

Sanki ninenin mezarına gömülmüşüm

Kaçıyorum bu şehirden bu gece

Üçlediğim aykırılıklardan ve sanaitlerden

Yakama taktığın karanfile emanetim artık

Kime aitim sahiden bilmiyorum.

Bu şehir ve Marmara’daki ada çok bekler

Badanalanmış bir gökyüzüne sığınıyorum

Üfledim sana ait aydınlığı.

Vergisiz harçsız

Motorlu taşıtlar vergini öde

Yaşa ve hacme göre

İki taksitte

Ve ödediğince yaşa ve gör hacmini

Sicilime işlenmişsin denizsiz limanda

Kaptı kaçtı kayıtlar silinirken

Sen ebedi tarih sahicisin

Gerçek kişilik bizzat sahipsiz

Dairemde koyu bantlı itiraflarım

Çekeceğim benzersiz dertler var

İstiap haddime göre yaşanmamışlıklarım

Kırmızı meşin para peşin

Motor bozuk, taşıt hurda, hayat veresiye

Ödedim ödedim bitmedi günahlarım.

Son veda haklılığı

İkinizde hakkınızı helal edin

Yarın yokum ve dönemeyebilirim

Gittiğim deniz ortası kentten

Kendim ettim kendim buldum evet

Kaç yıl var ki boşa harcamışım

Diz boyu günah tövbesi zor

Bu gece yanınızdaki son gecem

Yatıya kalsın çocuklar dilediğince

Yıkıldığını görmek çok acı, bu kaçıncı

Yıkıldığımı görme diye bu kaçışım

İkimiz hakkınca yaşayamadık sevdamızı

Kulağı çınlasın ara sokakların

El ele yürüyemedikten sonra son defa

Fileye dolmuşuz bir öğlen sıcağında

Kahvelerimiz getirilmemiş üstelik

Hakkın var üstümde helal et

Denize güven olmaz ortasındaki kente de

Yarın yokum ve dönemeyebilirim

Bağır çağır kaç yıldan sonraydı

Kendi kendime düşman oldum bu kentte

Gıcırdayan merdivenleri çıkıyorum

Bu tırmanış aklımdaki son tırmanış

Bu gece yanınızdaki son gecem.

Gölgelerle

Gölgesi düşmüş üstüme

Üstüme gölgesi

Çalkalanmış söylentiler yüreğime

Erkeği, kadını, velhasıl halkı çıplak

Gölgeler kıyafetleri

Dilden düşmez öykülerle

Gizemli, yekpare mermerden tiril tiril

Anıtsal vücutlar

Gölgelenmiş üstüme

İçimde bin yıllık yangın uyanmış

Su gibi akıyor zaman oyalanıyor

Orağın izi boynumda asılı

Taptaze ve derin ve ateş

Sönmüyor güneş

Suya doğuyorum

Gölgeye sığınmışım üst üste

Üstesinden gelemiyorum

Gölgedeyim.

Taş plakete adı yazılı gölgenin

Üstelik göremiyorum

Güneşte bir yer.

Kitap bitince

Bu kitap da bitti.

Üç tane üç yan yana dizildi

Yazdım, okudum, düzelttim hoş

Dört dörtlük olması çok zor

Bir garip insanım çünkü.

Yine sen varsın içlerde bir yerde

Sen, sen, sen, sen de ve ben

Hiçbirinize kıyamam.

Bu kitapla biten

Diğerlerinde başlar panoyu işlemeye

Arka planda dört köşeyim.

Teraslı köşkler boğaza karşı

Boğazımı tıkar ağır yüklü gemiler

İçimdeki deniz hiç yanmamış ki böyle

Bir garip insanım ben.

Dört dörtlük olmam çok güç

Yazarım, okurum, düzeltirim boş

Üç tane üç baş başa kaldı

Bu kitap da bitti.

Sebep

Herkesin bir sırrı var

Tamamlayamadığı eksiği gediği

Birbirine söyleyemediği giz, his

Ellerde bir dünya gezinir küp gibi

Kimselerin uzanamadığı, uzatamadığı

İsyanların çocuksuluğuna hapis şehirde

Üçte ikisi suyla kaplı bir metada

Fezaya uzatılan ellerde sıla

O bilindik marka harcanışlarla gül gibi

Yoldaş sinemde yıldızlar kayar

Dileğin dileğimdir herkes bilsin

Duysun inanmasa da pişmanlıklarımı

Genzimden kopup gelen ses zaten sarhoş

Buz su depolarında yetmişlik zulalarla

Zeldirediğim sokaklar yosun koku

Ayyaşsam bir sebebi var.

Laptop

Laptopuna gizledim aşk mesajımı

Kucağına alıp açtığında gör diye

Gül gibi kızaran benim

Aç bakalım gönül gözümü, aç

Ve sonra at bi köşeye

Demek böyle başlıyormuş inatlaşmalar

Hırsımı kimden çıkarayım, kıyamam sana ki

Laptopuna gizlenmiş aşk meleği

Gülen ayva ağlayan nar masalı

Masadan kalkmadan içiyorum seni

Ve sonra bir şişe daha, bir şişe daha

Adı bile güzel mavi Marmara

Gül gibi kızardı güneş

Sor bakalım bu gönül kimi sever

Kucağına alıp açtığında gördüğünse

Benden göreceğin en son parçadır

Ve sonra at bi köşeye

Demek şehir aşkları böyle olurmuş

Kupon kupon biriktirilirmiş zaman

Bitti derken başlarmış körü körüne

Kördüğüm oldum anlasana.

Laptopunu elledim gizlice

Aç bakalım gönül gözünü.

Tütün içine

Vardiyalarda tütün içilir

Uyku defolu fosur fosur

Duman altı sen

Duman duman ciğerime oturursun

Ellerimde baston

Dizlerimde yaralı derman

Boynumda eski yazı, ferman

Gözlerimde kalın çerçeveler

Kanımda sen

Vardı ya bi sevgilim bi içim su

Hatıra hatıra dolaşır ararım

Kaç dubleden sonrasın bilmeden

Pangaltı’da öğlen

Bu şehir seni tanımıyor kız

İçmiş içmiş o’da kudurmuş

Tutun yakamdan

Zaman zaman cigara tüttürdüm

Dumandan hayalin beni

Vardiyalarda tütün içilir…

Asi yaşlı

Kalk bakalım yerinden dinliyorum

Yaşlanmışsın asi çizgilerde

Belli etmemeye çalışıyorsun

Ve şakaya vuruyorsun

Biliyorum içinden geçenleri

Ve bu şehir artık benim değil

Onun için aramadım sokak sokak

Talimatlarla küçüldüm çünkü

Ve kapımda bekliyor asi yoldaş

Hep onun yüzünden kaybettim

Yaşlanmışım asi çizgilerden, belli

Yeminler ettim cilalı odada

Sessiz sessiz konuştum

Sordum dinamizm nerde diye

Burada burada dediler beşyüz kişi

Biliyorum yalandı bu şehir

İstiklal tahta perdeli lokal

Ve vurmuşum rakının beline

Yaslanmışım hayaline ne çare

Yoksun aradım durak durak

Kimseye anlatmadığımı biliyorsun

Ve ben bu şehirde misafirim

Onun için hoşça kal dedim sana

Anlamamışsın bende geç kaldım

Sessiz sakin gidiyorum inan

Yaşlanmışsın, yaşlanmışım asice.

İrikıyım denge

Öğütleri içiyorum pür dikkat

Öğütmeden beni çarkıfelek

Çiğnemeden, yutmadan cellat

Yakınmadan hazımsızlığa

Çalıları resmediyorum hazla

Hız sınırını aşmış dizelerimi

Düşmüşüm, düşkünüm, düşünmüşüm

Düşlerde ağlıyorum nazla

Soyadım en berrak akan su

Düşleri içiyorum pür dikkat

Üşüyorum ama düşmekten korkmuyorum

Yaksın beni çarkıfelek

Haliç’in donması dün gibi aklımda

Halsizim içgüveysinden hallice

Karşıdan karşıya Karşıyaka’ya delice

İrikıyım manzaralı sarı ışıklı köşke

Buz üstünde yürüyorum

Hız sınırını aşmış dizlerim

Dizeleri denkliyorum zorla

Düş yorgunuyum, yolsuzum, vurgunluyum

Yollarda ağlıyorum

Adım göklere en erken düşen, doğan

Maviyi içiyorum o saat

Pençesinde nefessiz laflar

Özlüyorum ama öğütlerden korkmuyorum.

Taşlı tarla

Kendime yasaklar edindim

Kuaförden aradığında saç rengine meraklandım

Hızla düştüm yola, Taşlıtarla’daydım

Kaç saat sürecek bu yol kaç

Kaç dakika sonra göreceğim

Saçlarının kızılına vurmuş akşam güneşini

Sevaptır güzelim garip sevindirmek

Üstüne titreyemiyorum artık

Kendime yasaklarım var

Kuaförden çıktığında aramadın, meraklandım

İşim var dedin kısaca işlerim

Demek bunca çabam boşunaymış

Hiç kızmadım sana inan, hayatına fazlayım

Fazlayım biliyorum çekinmem ondan

Yaptığın hatayı pek yakında göreceksin

Kendini yasaklara adayacaksın

Kızıl saçlarını savur akşam güneşine

Kaç yıl sonraydı kaç asır

Hakikattir güzelim bugün gibi hatırlarım

Kuaförden aradığında merakım kalmamıştı

Hızla düştüm yola Taşlıtarla’daydım

Kendimce yasaklara direndim.

Akşam sırrı

Akşama kalamayacağım

Aşka dair her şeyi emanete bıraktım

Gül şehrinde Karşıyakalıyım

Yakamda gül ender

Güler güler ağlarım

Mayıs, mayıs, mayıs gelmeyecek mi?

Deryaya karşı bir oturuşta deniz

Ay doğmuş akşamdan ihalesiz

İhlallerle sarmaş dolaş

Martılar sarhoş

Ben hoş, sen hoş

Sana dair her şeyi emniyete aldım

Tek atışta altın boynuzdan

Dalgalarla bakıştım

Alınyazımda sır

Sırra kelam sırıdım

Akşama kalamayacağım.

Kapı duvar

Bir yokuşta durduk

Sırtına dokunup gözlerimi kaçırıyorum

Aznavur Kapısı, Beyoğlu Han

Öğlen sonu hava ayaza kesiyor

Özlediğim sen bu sen değildin

Çekik gözlü delikanlı darbuka çalıyor

Bileklerindeki deri künye

Üzerinde el yazıyla üzüldün mü yazıyor

Klasik çizim pantolonu enine taşlanmış

Boğazında mavi ışıklı kolye

Ardınız sıra sürükleniyorum.

Beklediğim ben bu ben değildim

Çakır gözlü efecan dümbelek çalıyor

Belleğinde geri dönme çağrısı, dönme

Korkarım kızıp gideceğim bir öğlen sonu

Beyoğlu İstiklali, Aznavur Kapıda bırakıp ikinizi

Dümbeleği çala çala bileklerim yoruldu.

Çekik çakır gözlü çocuk ağlıyor

Afallıyorsun, sarsılıyorum

Sallanıyor Beyoğlu Aznavur Kapıda.

Az çok tanıyorum seni, bu iş bitti.

Özlediğin son bu son değil miydi? Söyleme.

Darbukatör ramazan davulcusuna kaçtı

Akşamüzeri çiçek pasajına düşüyorum.

Keman sesi Arnavut kaldırımları cilalar

Özlediğim sarhoşluk elimin altında

Bir dikişte iniyorum.

Al gülüm ver gülüm

Al beni ver bana

Ver ama şöyle bir dolaştır İstanbul’u

Köy beşiğine bele, kuma yatır sonra ver.

Hanımeli kokuyor sokaklar ve

Sürekli gece yaşıyorum nasılsa

Al gülleri ver gülü

Ver ama şöyle bir kokla İstanbul’u

Vay başıma, yazıklar olsun, o korkuya ver

Şehrin anahtarı belimde suya yatarım

Yosun kokuyor rıhtımlar ve

Sürekli denize ağlıyorum kara yasla

Kendine pay çıkarma, paydamsın

Pay ama şöyle bir hakça İstanbul’u

Al benden verme bana.

Cefakara pera

Rakı sofrasında öptüm Pera’yı

Alenen, belki de pervasızca ama içten

Ama kadehimin kenarıyla, usulca

Muzip gözlerdeki ışığa şerefe diyerek

Ciddiyetle fitilledim cin gibi aklımı

Çiğnediğim meze, gaflet ve ihanet

Garson bir duble daha hemen palas pandıras

Rüzgar yönüne çekeceğim kafayı uysalca

Yüzsuyu hürmetine nihayet kurşun gibi

Kasıp kavuran sevdanın alnına şak diye

Pera’yı örttüm üstüme İstanbul cefasında.

Üçgen

Üç kelimede ikna oldum.

Genç, etkili ve serbestim.

Aklımdan çıkmıyor gitme zamanın oysa

Parmağımı oynatamadım, dondum kaldım

Eli açık patronumdun

Kaybettim.

İkimizin arasında kaldı dünyalıklar

Eşyalarını toplamadan kaçışın fazla

Sen kendini ne sandın.

Gözü kör işçindim

Öç kentinde yasa boğuldum

Göçemedim aklımdaki kelimelere

Bu boş sokaklarda kalıcı etkini arıyorum hala

Gençliğimin sırrını

Serbestsin

Üçümüzün arasında kelime oyunu bitti.

Topla kıçını aramıza giren şehir.