GÖZLERİM MÜEBBETE MÜPTELA 3

GÖZLERİM MÜEBBETE MÜPTELA 3

Çalışma masası

Bütün mutluluklar çalışma masamda, karmakarışık

Nur seli inmiş cesaretime pranga gibi

Bağımsızlığıma açılan köprüler kapalı

Ben sana kavuşmaya tutkun

Merasimler asılmış gerdanına pırlanta gibi

Gırtlak gırtlağayım kavga şehriyle aç gözlüce

Balıkçıl kuşlar ölür ben kör kalırım

Suni solunumlarda solak şehir

Büyük gürültülerle yaklaşıyor korku Salı

Zehri dilimin ucunda şeker gibi, horoz şekeri

Didişmekten yorgunum ve uzaktayım

Rüzgara hasret yel değirmeni modunda dumanlı

Oksijen ve temiz hava garibiyim

Bütün umutlarım çalışma masamda uluorta

Çiçek toplamayı ve resmetmeyi öğrenicem çarçabuk

Bu salak şehir kavgaya yenildi çünkü

Kapıvermişsin beni görgüsüzce, incindim

Dost seçerken dikkatliyim de

Ah dostum düşmanımı seçemem ki

Bir gece boyu tuza yatırılmış mumum sanki

Islak bir sabun dolaşır vücut dokumu şimdiden

Bilsen nelere gebeyim üçten dokuza

Nerde o asil kavganın şehlası, şehir alacası

Dokun da bin ah işit ey çalışma masam.

Kıskançlığa

Ayın ondördü gibi ışıl ışıl

Işısın yüreğin

Ay kıskansın seni doğmadan

Ey doğup büyüdüğüm şehir

Sevgilim sana armağan olsun

Isıtsın yüreğini.

Aşkın döndürdü beni ışığa, güneşe,

Yüreğim yanmakta.

En büyüyüp öleceğim şehir

Ne sevgiler gördün

Ayın ondördü gibi şubat şubat …

Duasız şehir

Kaldırım taşına takılıp düşen fikirlerle

Gündüz buluşmalarına binlerce bahane

Kaba saba ellerde şekilleniyor duyarsızlık

Doğuyor duymadan o ilk çığlığı bebek

Ve atmadan, kıçına inen şaplaklarla

Akşam üstleri işgale uğrar şehir

Loş ışıkta utanır tombalak ev sahibesi

Merdivenlerden inen o tatlı serinlikte

Gökyüzüne sırnaşır lacivert kanatlı ürperti

Ve içini boşaltır hayal meyal kaldırımlara

Kaç fasıl öldürücü salvolarla ve aşık

Hayal kırıklığı cesareti öperken alnından

Sıkıca yumulan ellerde soluk resim

Mengene başıma sıkarken zevk tarlasındaydım

Arta kalanlarla yetiniyor dulların siteleri

Deryalara dalan susamışlık karanfilli

Zevke göre zevce fikri kalpazan ruhlarda

Ruhsuz bir şehir musalla taşında duasız.

Gecikme

Geç kalmışım epeyce

Savunusu alt üst olmuş yaşam öykümün

Hayatıma talimatla yüklenmiş borçlar

Diyetteyim sanki ipince.

Gerdanlığına asılı kanıtlar sahte

Suluboya resimlerde uykusuz halim

Avutucu düşlerim gerçek dışı

Beni duyuyor musun, bir adam ağlıyor

Altı şapkada da ayni düşünce

Çok şeyler bekliyorum sanki üşenmeden

Vücudunu keşfettiğim gemi battı

Gırtlağıma kadar taşmış Karadeniz

Boğazın sularında konaklıyorum

İçimdeki çocuk bahçe çiçeklerini suluyor

Yok yere itiraf sıkıntısı

Kurutuyorum laleler şehrini içimde

Geç kalmışım epeyce.

Kent şarkısı

Hergün benden biraz daha uzağa

Karnımda ince bir ağrı bırakarak

Şehrin tüm ışıkları karartılmış

Benim içimdekileri yanık tutarak

Say ki bi öğlen üstü gömülmüşüm

Yunmadan namazı kılınmadan talkınsız

Senden bin adım uzağa sahipsiz

İçim boşaldı şehrin yanan bağrına

Haykırışlarımı duymuyor kent orkestrası

Tiz sesli solist kız şarkımı söylüyor zorla

Birgün sende beni seveceksin diye başlayarak

Çok geç garipler sokağında arasan da

Kaleye çıkan tüm yollar kararsız

Ansızın karşına çıkamayacağım artık

Büyük Otogardan el sallayamayacağım

Işıksız şehirde hafif sağına dönük yatarım

Duy da bir gece yarısı ağlama

Dev gibi bir şehir çökmüş üstüme

Yolcu yolunda gerek, biraz daha yakınına.

Sultası sustalı

Kaç kadeh sonraydı ayılamadım

Horlamana hele, hiç

Hayıflandım

Horlandığımca Fransız kaldım

İki saatim elli pare

Elimde Pera Palas tarifesi

Emirler yağdı siperlere saatlerce

Çevresini dolandığım saha göktaşı çukuru

Kaç kadim dost sordu, aydınlatamadım

Mendireğe uzanmış aykırılıkları harlıyorum

Harına hele hiç

Yanmadım

Yanmadımsa da yaranamadım

Beş para etmez saltanat bitti.

Çamlar devrildi

Kutulara sinmiş kokunu çektim içime

Kayıp bir şehir anısıydı teninden süzülen

Büyülü kokular aşıladı aşkın yüreğime

Bu şehir çam çam kokar işte

Boğaz manzaralı malikanelerde muamma

Hakikatli bir deniz aşkı sarar benliğimi

Kaç kez baktım Marmara’ya boş gözlerle

Martı sürüleri taşıyor şehrimi uzaklara

Kar altında diz çöken kadınım ağlarken

Kim bilir şehrin hangi kuytusuna sinmiştir kokusu

Saçlarına karışan güneşi kimlerle paylaşır

Bu çamlar şehir kokar işte

Hayal kırıklıkları büyütür korkuyu yüreğimde

Az öteme vurmuş çam kokan isyan.

Ayna kırığı

O sırada ayna kırıldı

Ele avuca sığmıyor yüzyıllık miras

Adı kırmızı çalıyordu.

Kuşbazlar can veriyor alt kanatlara da

Bir cam kutu içinde günlük hayatlar saklı

Molaya hoşgeldiniz yazılı

Hadi bana öyküler anlat

Ege’de sonbaharı

Deniz aşırı dönüşler yalnızlığı hecelerken

Aykırı yaşamak gülün kalbine sığmaz

Gecikmiş düşleri yazdım kırık aynaya

O şehrin en eski yolcusu benim, bendim

Kapıdan kovulsa bacadan giren

Direncin busesi dudağımda

Hadi şiirler oku bana

Karşıyaka’da günbatımını.

Hayıflanmasan ne yazar

Hayıflandım dersem bil ki yalan

Bi güzel o ritmi yakalamışken

Bakışlar en güzel şarkıyı bakarken

Yürüyüşler omuzlardan aşağı yollanmışken

Aşklar bir öpüş uzağındayken

Mesafeler elinden tutulmuş çocukken

Kendini kendince nasıl öylesine gökyüzüne

Ve kıçı çıplak, kapkara, yoz caddelere

Tatlı saatler baraj aşırmışsa tattan

Uzaklarda bi diyarda geçen romanın ilk sayfasında

Hayat yokuşunda budalaca cümleler

Ve ilk kez burcu burcu kokan yıldızlı

Güncesi zehirli nefes haberci gecelerde

O uzak şehrin aşkını haber ediyorsa

Hayıflanmadım dersem bil ki yalan.

Tuhaf veda

Tuhaf bir terk-i diyar bu

Sabah ola hayrola

Ayrılsak da zirvede buluşuruz, yağan yıldızlarda

Şansa bak başka yer yok

Veda şarkısı çınlıyor boş kubbede

Yoluna serdim düşüncelerimi, idare et

Tuhaf bir terk ediş bu yar

Yar elinde telef olmak da varmış

O tertemiz bir dokunmadır kutsal direnişe

Tuhaf bir tufandı, vurdu geçti

Buluşsak da zirvede ayrılırız kayan yıldızlarla

Rastgele heyamola

Tuhaf bir aşk-ı gerçek bu.

Süt liman

Mantıksız bir kalp taşıyor o limanlar

Dost gemilerin sığındığı

Dalga dalga işliyor ruhuma açlık

Apayrı sığınmalar da var fakirin dünyasında

Değişiyorsa zamanla aşk aşk mıdır ki misali mesela

Böcek ısırıkları gibi telaşla yakıyor zaman

O limanlar ana yüreği gibi affedici

Uçurumun dibinde daima o alaysı şehir

Noksanlığı aşıyor çoğu an o dost gönüller

Seviyorsak eğer gerçekten, gün dönmeden değişebiliriz

Sığındığım limanda gemiler

Kalp kalp taşıyorlar dolu dolu

Mantığın bittiği yerde gereksiz boşalmalar

Değse de değmese de gözlerime o liman doluyor

Limanda yapayalnız biniyorum dalgalara

Bambaşka sevmeler de var fakirler diyarında

Ölümden korkmamak gibi asil ve hiç aldırmadan öl

Kalp gözüm ağrıyor açık açık, aklım sırılsıklam

Dost gemilerin sığındığı o limandayım.

Geri sayım

Bazen aç bazen susuzum ve yolsuz

Esmeyince rüzgar, fırtınalaşamayınca düşünceler

Hep saldırı hep saldırı sembolsüz

Tapınma arzulu hayal uğruna sonsuzum.

Hem tok hem doluyum, hem aç hem açık

Farklı farklı dillerde iftiralara inat

Sımsıkı sarılıyorum ıssızlığa sözsüz.

Zirvede içime süzülen zorlama ışığa inat

Hangi uyarlama dilde anlatılıyorsa dinliyorum

Az anlıyorum çok geziniyorum üstünde.

Hayata dair ne varsa hayat diyarında

Bazen aç bazen susuz ve sonsuz.

Boynu devrilesi

Giydirdin beni bedavaya İstanbul

Kararmış günü ısmarlama ışıkla

Deniz mavisi renkte ısrarla.

Kırk ambara doldurdun askılarımı

Asık yüzümde kırık gülümsemeyi de

Gözyaşlarımı süsledin İstanbul

Sararmış gülü isyanlarıma aşkla

Buz mavisi gönlümde zaman aşımı

Topuzu kaçmış kırık kantarda tarttın aşkımı

Aşkın yüzünden kasıp kavruldum ya

Hayallerimi besledin İstanbul

Sönmüş külü toprağıma serpip

Gök mavisi derinlikte yatarım

Kırk kapıdan geçtim hepsi de asma kilitli

Anahtar sözünde durdum, vuruldum

Devirdin beni bu davaya İstanbul.

Konstantini mini

Konstantiniye’de

Parçalı güneş tutulması

Attığın gülleler ellerimi yakıyor

Gül sandım.

Hiçe inmiş farkında olmadım kaygılar

Yağmurlar gözden uzaklara

Korunmasız bir yol kenarı kuyusunda

Hangi ipe tutunduğumu bilmeden

Çıktım doksan dokuz bela kapısına

Güneşe bakarak sağa sola emanuele’ye

Her yöneltide Gülşen, Lalezar

Kardeşlerime vasiyetim var

Başkasının ayıbına bakmayın asla

Ayıp bendim, işte kitaplarım

Uzadıkça sivrilir boş sözler

Düz sandım.

İntikam ipine tutunacağınıza hemen kesin

Vazgeçseydim hiç demedim güzün

Vız gelir hırs geçer

Ağzım kavruluyor tutuk güneşli

Konstantiniye’de

Teşekkürler ışığım

Gün batıyor ışıl ışıl

Ey İstanbul ne çok hüzünlüyüm bilsen

Gönlümde hep bu akşam saatleri baskısı

Ve bir günü daha devirdim çelişkilerle

Gidiyoruz iki katlı doğacak güneşe

Şefik öğretmenle yolculuğum ne hoştu

Sarılmış bedenime, kucağımda uyutuyorum onu

Biraz önce yıkıldı duvar, altında kaldı yavrum

İstanbul doğuyor ışıl ışıl

Seviyorum seni ey yaşanılmaz şehir, yaşıyorum

Gün olur uzaklaşırsam eğer senden

Asla unutmayacağım muhabbetini, vallahi

Unutmam tek bir taşını, kaşını gözünü, aşığınım

Seni yaşamak ne zor bilsen, ne de eziyetli ama tatlı

Yine de seviyorum yedi tepesiyle seni

Anımsattıkların için sonsuz teşekkürler

Kızma sana değil, gün ölüyor diye küskünüm

Gecikmiş sevgini, bu dünya ve sonrası zevkle taşırım

Binlerce kez teşekkürler ey İstanbul

Bu dizeler en can, canıma ait, affeyle aşığını.

Gün sönüyor ışık ışık.

Kartozları

Pencereleri kartozları dövüyor

Sigara dumanı üfürdüğün delikten görebiliyorsun alemi

Uçuşuyor kelimeler gecelere ancak

Gözbebeğinde sırrını çözdüğün şehir

Gece mavisinin üstüne süt dökülmüş gibi maviş

Kül tablasındaki izmarit benzeri sokaklara da

Pembe beyaz telaşlı dolaşmalar sinsi pusa yenilmiş

Kimseler duymaz kartozları geceyi döverken seni

Kuş uçmaz kervan geçmez bir sunak sanki

Sundukça suç listesi kabarmış, susmuş sustalı

Tenhalara şehrin şaşkın uğultusu sinmiş

Sigara dumanına boğulmuş ucu sıra yanan şehir

Boğaza dalıyorsun dumanı üfürdüğün yarım ayna buğudan

Ağaçsız boz bir tepede sulu sepken ve tütün pası

Derken buluşuyor kelimeler geceyle ancak

Penceresi soluk ışıklı yalıda konuk kartozlarıyla

Zor ve uzun soluklu bir eğlence bu tozutur

Sabah ezanı ile uyanan sabık şehir gibi hulyalı

Çığlık çığlığa donarken martılar zihninde

Buz mavisi öksürüyor seni sırtlayan şehir

Her hapşırıkta selama duruyor kalbim sana

Uzun samsunu içime boru gibi çekerek unutuyorum.

Duman duman üflüyorum sırtlan şehrini

Duman soğuğu kartozları pencereleri dövüyor

Sanki benim o soğukta dayak yiyen yasaklı

Uçuşuyorum külliyen gecelere beyaz kelebekler gibi

Kelimeler gecelerin kuşu, uyumadan yazabiliyorsun alemi

Pencereleri kartozları dövüyor.