DENİZ ÜÇLEMESİ

HASRET DENİZİ

Deniz koptu geliyor !

Gökyüzü şahit

Paha biçilmez sevinçlere ne kaldı.

Canım içeri saklarım hatıranı

Ve kulaksız taş duvarları

O çılgın deniz tablosunu

Ortasında yalpalayan mavi gözlü gemiyi

Beyaz yelkenlerinde umut

Gökyüzü şahit

Uğruna ölünür umudu.

Genzimi yakıyor her gurbet türküsü

Canımdan bezmişim sayıklarım derin uykularda

Ve kavuşmasız yaş dudakları

Çılgınca öpmek arzusu

Deniz kokuyordu, nane, buram buram ıtır

Karadeniz mavi gözlü gemiyi yuttu

Beyaz yelkenliyi artık unut

Gökyüzü şahit

Uğruna ölünürse unutulmaz

İçmek isterim anasonlu, mentollü

Daha çekilmez üzünçlere elveda anı

Canımdan içeri saklarım hatıranı

Ve duyarsız beton duvarları

O yılgın deniz tablosunu

Ortasında saklanan beyaz yelkenli gemiyi

Mavi gözlerinde hasret

Gökyüzü şahit

Kapkara denizi içer, içer, içer …

Palavra

Palavralar atılır pembe mor

Her lisanda

Kimbilir hangi aksan karışık o seslere

Sürekli kaynar cadı kazanı dünya

Denizin öte yakasında portakal kokusu

Palavralar sıkılır pembe mor

Her nedense

Kokulur hangi akıllı anlayacaksa gizemi

Yanık tenli bir gölge vurur da damgasını

Rengarenk yalanların üstüne kırbaç gibi

Neyle ölçersen ölç artık yalanları

Kaç karış, kaç kulaç, kaç arşın arşa doğru

İyi pazarlık yapma anıdır korlaşan sahne

Arta kalan açlıktır yüreklerde

Dünyanın tüm atıklarından beslenmiş ama aç

Kızılca kıyamet kopsun varsın artık

Her lisanda

Kimbilir hangi insan barışır insanca

Günahları hafifleten günbatımı uğultularıyla

Palavralar canlanır pembe mor

Yürekleri kor

Soyu hangi kadına dayanır bilinmez

İşte kanıtı denizin öte yakası, portakal kokusu

Makiliği takip et mavi mor

Her adımda

Kimbilir hangi şeytan karışır o düşlere.

Sürekli kaynar cadı kazanı dünya.

Kare

Kızarmış balık kokuyor

İri bal damlacıkları şehvetlendirdikçe aklımı

Arakladığım keyifle yetinirim, kalırım

Uyku akar gözlerimden yavaşça

Altın sarısı salkımlar okşar gökyüzünü

Ve yükseklik korkusunu yenerim.

Tanrılar katı kızarmış balık kokuyor

Taze süt ağızlı, gül tenli melekler ve

İşlenmiş metal parçası parlaklığında güneş

Kasım kasım ısrarcı yine de bulutlar

Demiri döven tebessümle eşleşirim.

Ruhumu kurşuna diziyor soğuk esintiler

Duvar dipleri kızarmış balık kokuyor

Hep karanlıkta bir ışık arıyorum salakça

Bulamazsam gözlerinde yaşamı

Altın sarısı bukleler okşar aklımı

Bal damlayan ağzımda ararım yetimliğimi

Öyküler söyler mavi balıklar suya

Kızarmış balık kokuyor Karadeniz

İki laf arası biricik öksüz adaya ağlarım

Uykuya yatar yüreğim yavaşça.

Eşgüdüm şeytanı

Papatyadan mahrum eşek arısı

Kanadına kılıç darbesi

Kelepçeli birkaç adam

Oğul arayan bal arısı

Ve özgürlük arzusu

İki utanç arası işkencelerdeyim.

Bakır tel ve mayın döşeli yollar

Çiçekler papatyadan mahrum

Kanatlarına kılıç darbesi

Kelepir fiyatına birkaç adam

Özellikle ressamlığını arayan odun

Diğerlerini siktiret gitsin artık

Maden arayan cehennem narı

İki dünya arası nefretlerdeyim.

Bakır tel ve manyeto döşeli bedenler

Kanatlarımıza kılıç darbesi

Atamıza sözümüz var

Bu toprakları asla çiğnetmeyiz

Kelepir pazarında ressam müsveddesi

Sen tuval kirletmeye devam et

Kelepçeli birkaç adam

Oğul arayan bal babası

Ve onsekizlik idam sehpası

İki ilenç arası muhabbetlerdesin

Papatyadan mahrum eşek arısı

Arsızlığın bu kadarı eşeğe

Çiğiltepe

Çevir yüzünü göğe

Umarım şimşek çakar

Gökyüzü renk cümbüşü

Al başlı yıldırım göğü (bulutları) deler

Ve o delikten akar mutluluk

Doldur gönlünü gönlünce

Sağanaktır kısa sürer

Çevir yüzünü yağmurla yıkanan gök yüzüne

Arınmış mavidir ve tertemiz

Sanki uslanmış deniz

Kurumuş fidanlar inci tanesi çiçeklere durur

Durup durup bak

Umarım aklında bir şimşek çakar

Yeşil irisine bir kıvılcım değer

Uçsuz bucaksız evreni içine hapsetmiş

Çevir yüzünü göğe

Ve dua et

Açar peçesini umut

Seldir payına düşen

İnanmaktır özü inan, insanca

Devir alınterini hiçe sayan devir

Gökyüzünde unutulmuş şimşek bakışlı

Çevir yüzünü göğe

Umarım azıcık görürsün çehresini

Yeryüzü renk cümbüşü

Al başlı tohum toprağı deler

Ve o delikten doğar mutluluk

Değdir gönlünü gönüllüce.

Kum saati

Serin bir adadayım.

Yaz sıcağını öpüp kovan

Deniz suyunu koynunda saklayan

Cumhur reisi olmak vardı şimdi

Fırsat bu fırsat harbiliğinde zorlanan

Serin bir adamım

Yaz sıcağını sevip okşayan

Denizin sözünü yüreğinde saklayan

Cumhur reisi olmak isteyenin avradını

Fırsatı fırsat bilenin de

Serin bir odadayım

Yaz sıcağını hiçe sayıp aldırmayan

Bu dizeler ise denizde kum suçumdur

Yatarım ulen allahına kitabına

Kalemi kıranında avradını

Fesatı fırsat bilenin de

Sakın affetmeyin idamım.

Yaz sıcağını içip serinlerim

Denizin kollarını kurutanın avradını

Serin bir sıladayım.

Maden dağı

Vay eco vay

İçimde tarifsiz acı kaynar

Bir bilen olmak idi hakkın

Bir bölen düştü bahtına

Vallahi inanmadım

Oy eco oy

Şapkanda buruk yürekli güvercinler

Kara tahta sandıklar öksüz

Ve şiirler dökülesi beyaz kağıtlar

İlle de Rahşan

Billahi yaralandım

Ey eco ey

Halkçı Karaoğlan içimde yatar

Topraklar altında yasın

Bir şölen yaşamak idi hakkın

Bir şahin gibi kavuştun rahmetine

Vallahi billahi ağladım

Babam ölmüş gibi

Babam kuşağının has adamıydın

Umudun adı, adımın ilki, ilkelisi

Of eco of

Yatsan da bu şerefli toprağa

İçindeki güvercin beyaz kanatlarını çırpar

Bir ölümsüz olmak idi hakkın

Ölümsüzlük düştü bahtına

Tillahi inandım.

Ay içime doğar

Sustukça

Burda ,

Mamasız yavru ağlaması

Anasız

Aksüt dolu memesiz

Buna sıla özlemi denktir

Ay aklıma değer

Sarstıkça

Hurda,

Devasız hasta aranması

Yarsız

Harda yürümek acısız

Temaşa bundan sonrası

Keşke habersiz geliverse

Ay güneşe gebe

Canım denize

Ay dibime düşer

Kastıkça

Hüda.

İnançsız dua karmaşası

İnsiz

Yuvasız

Ay içime doğar.

Senatos

Mirasa kondum

Midasın kulakları duymasın

Çalmasın sazlar

Kızlar sızmasın

Miras oldum.

Gömütlük sızlanır sessizce

Denize saldırırlar alabildiğine yumuşak

Yokuş yukarı bahar sevinci

Rüzgar uçurur işitilmez sesleri

Eflatun çiçekleri adını söyler

Mirasa kondu

Körpecik otlar sararmaz mı

Bir demet ödeşme şarkısı

Kalmasın borçlar

Kazlar uçuşmasın

Miras oldu.

Midasın kulakları sağır

Sağır kalsın.

Taş fincan

Kim kalmış ki

Ölürsem birgün eğer

Sizden uzaklarda bir başıma

Nazım’ ın yanına defnedin bedenimi

Anadolu’ da bir köy mezarlığına

Kuzeyde olsun uyarsa

Karadeniz kıyılarında yüksek rakıma

Nasılsa çamları vardır

Veya fındık ocakları

Nazım taş maş istemezdi bilirim

Küçük bir mermer parçasıdır dileğim

Adım soyadım kazılı ayıp olmasa, tarihsiz, rakamsız

Kim kazık çakmış ki

Öleceğim birgün evet

Ahret yoldaşım çok kalmam bir başıma

Sayın Nazım’ dan başlayarak daha niceleri

Hani insanın şimdiden ölesi geliyor

Kim kalacak ki …

Direkt aşk

Yüreğindeki ışık Tanrı ışığıdır

Aşk tanrısal

Dili kandil.

Aşı tutarsa günün birinde denizleri aşıp

Ve arılar yok olursa yer yarılıp

Dört sene say gün gün, saat saat

Kopar kıyametin sonra

Sarıl aşkla

Yüreğindeki ışık Tanrı ışığıdır

Aşkım tanrısal

Kandil dillim

Acı dağlarsa günün birinde sevinçleri alıp

Ve anılar yiterse yer yarılıp

Sis perdesi delinir

Yüreğinin vuruşları o an esastır

Gerisi koca bir yalan.

Deniz Karadenizdir

Karadeniz kıyılarını yurt eylemişiz

Kararmış uygarlıklar sahnesini

Uçuklaşmış griyi

Ve dalga dalga mavilerde adacığı

Durduk yerde birbirimize benzemişiz sonra

Çekik gözlü, çevik bedenli, çelik yürekli

Dalgalı düzlüklerle şakalaşan çelişkide

Vazgeçmeye gör yalı boyunu

Çıban acısından beterdir hasreti

Paraşütle inercesine yaylalarına in de

Kara kanatlı kartalı gör

Zıpkın gibi delinen yeşilin ortasında deliyi

Yurt eylemişiz Karadeniz kıyılarını

Deniz ben varolmaz isem Karadenize sor

Birkaç çavuşla başlar anılar demeti, öğren

Sürer gider ustayla, çırakla, muhtarla

Mısır ekmeği, hamsi, karalahanayla vesair

İşte sen önce benim sonra onlarınsın unutma

Enternasyonal bir ailen var yani inan

Merkez istanbol bin kilometre doğusuna

Bin kilometre batı yekpare Karadenizdir

Kader artık nerde doğarsan Deniz, doğacaksın

Parıldayan uygarlıklar sahnesine

Uçuklaşmış pembe

Ve dalga dalga mavilere, adamca

Durduk yerde birbirimize benzemişiz kime ne?

Deniz karadenizdir, Karadeniz Deniz, hepsi sen.

Paskalya

Kiliseler yıkılır yapayalnız

Paskalyalarda

Çanları çalar Çingen çocukları satarlar

Tuğla tuğla günah çözülür Tuna’ da

Her taşın altında din bezirganları

İsa yaşamın içinde

Muhammed ile söyleşir

Paskalyalarda

Mumlar yakılır yapayalnız

Söner canlar ardı sıra canlarda

Yumurtadan çıkar sarı yumurcaklar

Soğuktur gece her geceden daha fazla

Yatak odalarında misafir edilir garipler

Her yaz başı sevap reçetesi

Muhammed yaşamın kendi

Musa ile söyleşir

Paskalyalarda

Kiliseler yıkılır yapayalnız

Camilerde kılınır cenaze namazı

Her taşın altında mezhep bezirganları

Çan sesleri akçam ezanına karıştığında

Aklım savrulur yapayalnız

Yüz çevirdiğim ne varsa kapı komşumdur

Rahiplerle hocalarla hesaplaşırım

Paskalyalarda…

Rüyaların dili

Kötü rüyalar çalmasın kapını

Uyu en güzeli en uzakta

Yarın işe gitmek yok

Uyan gerçeğe en sıcak

Yıldızları üstüne örtmek yok

Ölmek var belki en soğuk çehreyle

Oda Allah’ ın emri kaçmak yok

Bir rüya ki gördük

Ne çalabilirsek hayattan ayıbı yok

İnan gerçekten en kalpten

Yarın ölmeye yatmak yok

Yaralı serçe gözlerinde güneş karası

Kötü rüyalar çalmasın uykunu

Zar zor kapatabildik düşler kapısını

Parke taş döşeli kaldırımlarda yürü

Boşluktan denize pamukçasına düşer gibi düş

Görüp göreceğin en kötü rüya bu olsun

Kabarık dosyalarım var korkmak yok

Dilsiz rüyalar çalsa da kapımı …