GALATAHANE’DE CAMLI ŞİŞE…

GALATAHANE’DE  CAMLI ŞİŞE…

Sular karardıkça kararır Galata’da

Galatahane’de camlı şişeler

Suskunca susuyor us.

Her uskumru sağanağında kararır uslar

Buğulanır anılar ve beyaz

Sular.

Aşklar, kara sevda, sevdalar

Köprü altı aşkları yakar demir köprüleri

Eritir dünyayı.

Cam gövdendeki suya kamış batıyor derviş

Çile denizini köpürtüyor zaman

Lüle lüle konmuş şehrin üstüne kubbeler

Kulpuna tutunmuşum yalımın

Çömlekçi çamuru çatlıyor cam Kabe’mde.

Serden geçen şarkılar hep bir ağızdan okunur

Okunurken tömbekiyi ısıtır nefesler

Üflenen camdan cana geçer tılsım

Kor ateşli bir keyifsin sen ey gafil.

Galatalı can dedenin efsunlu cam şişesindeki cin

cimcime korkuluğudur.

Marpucumun ucu sedef imamelidir

Elimin içi terliyor derinden

Nedeni bellidir.

Zaten banane zevkin zesinden

Tütsülenen yaşamın

zerresinden zerinden, zerrinden.

Can cana cam camadır hasıraltı edilen iş

Kehribar başlı Tophane’de lekeli güneş

batıyor işin doğasına uygun

Top atıyor Top ağacı’nda.

Hindistan cevizi tadındasın şahım

Ceviz kabuğuna gizlisin pirim

Ahım ateşim maşaya geçiyor

masa başında.

Naaşımın külleri arşınlar Manşı,

meşeyi delen kararlılığım usulca geçer arşı

kordon boyunda her köşe başı nargile marşı.

Nargile,

Denize ay beler

ayası hayası hülyası birdir bir

Ay ayşe ay yüzlüdür, yüzler camda şekillenir

Sular karardıkça kararır Galata’da

Galatahane’de camlı şişeler aydınlanır.

Suskun buğulu sularda anılar solar

gövdemi sular her gece

fokurdarım sabahlara kadar sayende

camlı canlı şişe.

Şişelerde can

lüle lüle yansın lülem Lalelim siyah lalem

İçine güvercin gibi süzülerek soğutacağım nefesini.

Çünkü gönlüm geciktirilmiş sohbeti arzular şimdiden

Zamanıdır şimdi dem de dem.

Meyve aromalı tömbekim bahane

Galata’daki camlı şişe şahane

Surlar kapandıkça tüm yönlere gizlerim seherini.

Her seher gaz lambaları ışıtır köprüleri

Canlanır eşsiz yuvanın kuramları kavramları

Işıtır bitmeyen kavgaları.

Ve kümbetlere dolar şavkın

aşkın şavkı vurur kızaran yüzüne

canlı fasıl başladığında serden geçilir

yardan geçilmez.

Geçilmez ne yardan ne anadan.

Bir camlı köşk dayanışmasıdır nefesime nefes

Nefes nefese değdiğinde

Kör kuyulu bir harcanıştır ömürden artan.

Güle güle, güle olan hasretliktir en hasından

fesinden, efesinden, enfesinden

gök kubbeden akandır kentin arastada kalan gövdesine ilişen.

Eli işte gözü oynaştalığın reddidir harbisinden

nitekim tercihim senle diye başlatılan

alın teridir terk edilen.

Ve sen eksik nefes

tek nefestir

tek başına benimle sonlanan.

Gül balım, keskin elma sirkem, ananasım, babayasım

Cam gövdedeki suya mahşere kadar yasağım

Yasaksın namıma, adıma.

Adım adım süzülürüm,

duman duman içine sürünürüm

Tesbih tesbih oltudan dizerim seni boynuma

Altın boynuza, boğazıma.

Boyumdan büyük işlere kalkıştım boyuna

Şimdi seni istiyorum

Sayıma suyuma, huyuma

Uyuma.

Dinliyorum seni Galata’da

dinlediğimde dinlenmiş ve senden sana af dileyerek.

‘Yar saçların lüle lüle, yar benziyor beyaz güle…’

Hala şansımız var sanki hala,

Sırça köşkte bekliyorum

Uyarına.

Terennümün arasında cam gövdene dokunuyorum

bir dokun bin ah işvesi

teneffüs arası

işitince tinimin telkinini mavi cam eriyor

erkenden eriyorum dumanlanan Galata fonunda.

Köprüaltı aşkları narlı, harlı ve cilalıdır

Bal ve süt banyosunda takılı aklım

Anılar salkım salkım, dağılıyorum

dağılıyor nurlu aklım.

Caymıyor bu beden senden şişe şişe

Şişe şişe işleniyorum.

Yazı kışı köşelerden sızıyor

Yaz ayları boyunca mekan mekan kışı özlerim.

Kışın mekansızlığında ise ilkbaharı

ama sonbaharı yaşarken yaşım

Kafamı takmadan özlerim

içimdeki canavarı dirilten narı.

Artık genç bir adam değilim

mutluluk kapım yarı açık kalmış.

Eşikten içeri bir cam billur kıvranışı

kamışa su yürümüş cam şişeden

dumanlanıyorum tam kıvamında

duman duman.

Gömlek değiştiriyor kubbeler, gümüş alyanslı küpeliler

çömlek çamurundan teneşir çatlıyor Kabe’mde.

Kavlimde kor ateş, kalbimde köprüaltı aşıklar ve kalem.

Kurşun kalem kazası, görünmez nefes

külliyen sanadır tüm evrilişim

yıkılmış kalem.

Kavrulmuş fındık kalem.

Acılar lale lale dağılsın gülüm, siyah lalem

bıldır sen içime bıldırcın gibi süzülecek

en sıcağım, son sıcağımsın.

En son durağımsın.

Tembihliyim anadan babadan, atadan

öncekim, sonrakim, ahretim,

tömbekim sensin.

Hisarlardan yayılıp şehrin gövdesine yapışan hale

tövbekar olursa sayılı zaman

vallahi  billahi helalimsin…