HİÇ NEDENSİZ TESLİMİYET...

 

HİÇ NEDENSİZ TESLİMİYET...

Nedensiz neden kutsallığı evresi, evreni ve parçacıklarını sonsuzluğa taşır. Döngüyü öncüllere bağlayan bu sınırlı idrak mevcudiyeti, mevcudu zaman ve mekân dışına sarkan iddiaları hiç algılayamaz. Çünkü kaçkın tutarsızlık ve sabit tanımlamalar şüpheli ayrıntılardan beslenerek idrak yetisini de teslim almıştır. Bu durumda kadersi, kaderci teslimiyet başlar...

Asla felsefi titizlik barındırmayan bu hiç nedensiz teslimiyet yüzünden, yaşanan anın bir tık ötesini görmezlik dahi en doğrusu kabul edilir. Bütün güncelleme ve manevralar, tepegöz hakimiyetine bırakılır. Sırtını ilahi varsayılan otoriteye yaslama alışkanlığıyla, merkez etrafında dairesel meditasyon teselli olur. Ve daima bir tecelli beklenir.

Bu nedensiz neden kutsallığına hiç nedensiz teslimiyet, tesiri zor atlatılacak aldanışları ve aldatışları da makul görür. Sınırlı idrak meziyeti çok ileri gidildiğini zanneder ve ağır bir yenilgiye uğratacak sınayışlara saplanıldığı hiç kaale alınmaz.

Hiç nedensiz teslimiyet kutsaması ile rastgele ve zincirleme basit bileşik varlıklar diyarına geçiş çok önemsenir. Bütün disiplinler zaman içinde ters yüz edilir ve edilgen anlayış toplumsal inanç bütünlüğünde hâkim olur. Bu Hakimiyet özünde hiç nedensiz teslimiyeti de güdüler

Nedensiz neden kutsallığını var eden bu hiç nedensiz teslimiyetin adaleti de yoktur, dini imanı da. Evren bir kenara, adalet lafta ahlak timsali kesilenlerin emrine bırakılır. Bireysel ve toplumsal bellek asla kullanılmaz ve neden diye hiç sorulmaz.

Çekirdeğini neden sonuç sorgulaması yapmayış oluşturan, bu çıkar odaklı kutsama evresi bir türlü tamamlanamaz. Sınırlı ve belirli bir kesimin uhdesinde benlik kaybı aktarımlarla ilerleyen zamanı daha da nedensizleştirir.

İşte bu hiç nedensiz teslimiyet yüceltisinin, kurgu evreni ve parçacıklarını sona yakın taşımasıyla, sınırlı idrak sürekli kazandığını farz eder.

Oysa algılanamayan kaderci teslimiyetin boşluğudur. O kara boşluk herkesi nedensiz yutar...