ŞİİR AŞKI…

OSATA AŞKI

Osmanoğluyum

Otuz altı yaşında iki defa doğmuş

Saltanata geç vakit salınan salınır erim

Otuz dokuzda acilen değiştim vurdum Tuna’ya

Kaç kuşak sarılsa da boynuma

İlk yirmi birimde dellendim

Osmanoğluyum

Ayın ondörtleri karanfilli file

Kekik kokuyor diller illa

En yaşlı halim eski isimli delikanlı

Hakim olamadım nefsime arada

Arda boylarında devrildim

Makamına eriştiğim o gündü

Bir akşamüzeriydi kız gibi derin

Altmış yıl ömür biçilmiş güneşim

O gün ağırdan ağıra battığında

İnan ki yalancı değilim doğrusu budur

Dünya alem bilir

Osman Usta oğluyum...

AŞKI ANMAYA GÖR

Ana gör ki devrilişimi

Yavrum bak simli İsimli diyebilesin

Ben doğurdum onu

ve bir daha doğurasın her ölümde

Doğan da yeniden ilk nefeste aynıyla sen

Çocukluğumu ver elime

Muzipçe çiğ sütünü

Siyah buğday ekmeğini ve

Sapsarı mısır unu bulamacını

Hayat üniversitesinde ölümsüzlüğü kat can suyuma

Kazanımı, tüm kaybedişler adına,

Adım musafın en arka yaprağında

Yaprak yaprak savrulmuş

Serilmişim ayağına anam

Sevmişim devlerin tepegözüyle

En çocuksu ve en delikanlı

Gör ki böyle bir aşk görülmeyesi

Devrilişler yaşanmayası böyle bir daha

Ayağının altı cennet köşesi.

Anam dur ki o köşede dinleneyim ve öpeyim, öpeyim…

SEVGİYLE BORAN

Sevgi yoluna kar yağsa da tipi boran

Üşümesin yüreğin asla,

Üşümeyeceksin hiç parmakların donsa da

Sıcacık atsın yarınlara, sırsıcak,

Durmayası kalbin asla

Sevgiyle döküyor içini doğa inan,

Sevgiyle yoluna kurban

Yeryüzü alaca beyaz

Eller buz, gönüller ayaz

Güle gül sunan diller üşümüş, öpülesi

Yüreğin sıcacık çarpsın sonsuza bir an,

Her an ve o an gelmeyesi asla

Sarı sıcak bir ışık sevişiyor kar bulutlarıyla

Gelmeyesi bir daha o karartma geceleri

Şubat ayı ortası otuz dokuz derece ateşteyim

Ellerimde sönüyor sevgi feneri fısıltıyla

Bir sokak lambası parıltısında yalnızlık

Ağlıyor aklımın şiire sevdalı delikanlısı

Sevgi yoluna kar yağıyor tıpkı behice.

OPAL GEMİ

Aşikane repliklerle uyandı doğa

El ele oyalanırken el, elalem

Şen kahkahalar köprüsünde şenlik bitti

Yok yok, ne ararsan köpürmekte

Kümbette yapraklıda yapraklar soldu

Nekesçe yüzüyor onur

Sırılsıklam ağırlaşan anılar

Başkaldırmış şenliğin altında şelale

Nakaratların peşinde anasonlu bir oya

Oya gibi işlenmiş rüyalar

İskeleye döndü yüzünü

bakışları kırmızımsı

Taklit gemi paylanıyor oluruna olmazına

Kendinden emin geçitlerde arsızca

Opal parlaklığında repliklerle tersanede işçi

Narin gövdesinde eksik yazılmış bir duyuru

Duyan duymayan bir olsun

Dillensin geçsin manyetolu şoklarla

Reddediyorum nadasa bırakılmış aşkları

Diye diye sarılsın

Parkama gizliyorum tartışılmaz güneşi,

Güneşle doğan eşimi

Itırlara boğuyorum nefsimi

ese ese estikçe esinti aşıkane

Esenlikler dileğim aşikane replikli

Esenler’de uyurken doğa, uyanıyorum.

Opal gemideki yolculuğum bitti

Kapalı taş durakta bambaşka hayaller…