ÇAMURLU GERÇEKLER VE ÇAMUR ATMA YALANLARI...

ÇAMURLU GERÇEKLER VE ÇAMUR ATMA YALANLARI...

Gerçek, nesnel gerçekliğin insan zihnindeki yansımasıdır. Elbette zamanı geldiğinde her şey bilinebilir ve insan zihni bu konuda sınırsızdır. Çamurlu gerçekler ise zihni en çok zorlayan kurmaca yansımalar ve yansıtmalardır.

Çamur lekesi kurumayınca asla çıkmaz…

‘Elleriyle çalışan işçi, elleri ve aklıyla çalışan usta, elleri aklı ve yüreği ile çalışan sanatkârlar’ gerçeğe ve geleceğe yön verirler. Bu yönlendirilmişlik sürecinde restleşilen şiddet temelinde bağımsızlık yatıyorsa da her suret ve şartta haklı sayılmaz. Bu gün için iltifat buyrulanlar ve buyrulmayanlar yarın sıraya dizilse gösterilen şiddetin her türlüsünü kimse affetmez.

Hiddetten kızarmış gözler kimden kaldığı belirsiz tarihin ahşap dolaplarındaki sararmış resim albümlerine takılınca büyük olasılıkla tüm çamurlu gerçekler turkuaz renkli göğe yayılır ve sonsuza dek asılı kalır. Kim o asılmalar eskidendi, ilim ve bilim bu gün ayni telden söylemiyor diyorsa da realite bu. Kara kapakların tutamaçlarından tutmayanlar ve tutunamayıp kopanlar ile saflıkla saflıktan koparılanlar ayni sıkılganlıkla çocuksu heyecanlara kapılabilirler bir süre. Zamanla bu yanlı yön tayini oradan buradan yersiz kurcalamalarla ve en kuytu köşelerin bile tozunu almaya bağlı hırslarla paçavraya döndürür garipleşen hayatları.

Ardından ıvır zıvırlarla silmece dolar kenar köşe, kıyı bucak. Dış yüzeyi karanlık, iç yüzeyi daha da karanlık, ahşap ve beton dikmelerin içinde kıpırdayamayanlar zayıflamış insan saflaşmasına tutulur, güneş tutulması yaşarlar ömürlerince. Bu tutukluluk aslında en gözde olanların bile zamanla, itinalı planlamalarla saf dışı kalmasını şartlar. Bu şartı şurtu kaybetmişlikle halledildi sanılan her türden yakınlaşmalar yepyeni uzaklaşmalardır aslında. Şuur şaşkınlığıyla ise insanı hayatına yabancılaştıran bir dönemeç başlar.
Çamur lekesi anca kuruyunca çıkar…

‘Açıktan kapalıya, beyazdan karaya sellenişte enikonu izlenildiğinin bilinciyle göz alıcı ve akıl bozucu numaralar çekmek çok ucuza kaçmak şeklinde isimlendirilebilir. Ama o numara tekniğini kullanabilme yeteneği ve zekâsı yerli yerine oturtulduğunda bazen pahalıya mal olur. Yine de bu numaracılık geleceğe gerektiğince ve hakça olmasa da önlenemez boyutta yön verir veya yön şaşırtır. Ballı badem bıyıkları titreterek, boy pos sallayarak kırık renkli ve özgün miras modeline sarılıp tüm yasal karşı koymalara tavır almak çekilen numaranın alasıdır. En sonunda toplumu bütünleştirecek ayrıcalıkları bu günden bölünme tarzı ayrışmalara dönüştürmek ise çamurlu gerçeklere kapalı kapılar arkasında göz süzmektir.

Bu süzme ilgisizlikte bilgisizce var olan acı ve acıtan gerçekleri görmezden gelmek, gerileten değişimleri hayra yormak ve resmen kötüye gidişi kısmen ve ismen savunmak bilgisize bilgi olunca gökten çamur yağar yağmur yerine. Çamurlu gerçeklerin, çamlar devirmelerin hiç anlamı da kalmaz. Hükmü de bu gereksiz yoğunlaşmada tam geçerli olmaz. Zaten dik kafalılık dur durak bilmeden, yasa masa tanımadan değdikçe gül kırmızısının alına ve alınlara akıllardaki gerçekler de, hayallerde morarır. Adeta hayaletleştirilen bir atmosferde çıplak ve uyarıcı sesler çıkarılmaz, çıksa da duyulmaz. Yani çıplak gerçekler usulden görülmezleştirilir. Ve aniden çamur at izi kalsın martavalına sürüklenir kışkırtıcı karanlığın gizli kapılarında nöbet tutanlar. Ve Çamur atma, çamur attı yalanları estirilir kurmaca gerçeklik aleminde.

Bu sürüklenmeden kendini kıt kanaat sakınanların arayış girdabına düşerek, numaralara takılıp kalmadan çamurlu gerçeklere güvence tazelemek yerine ilke atılan tüm imzaların metinlerini araştırmak zorundalığı ise tarihe miras olarak taşınır. Deniz aşırı hiçliğe yuvarlanmak yerine şehirlerin beyaz düşlerinde buluşulması gerçeğini çamur at izi kalsın martavalında dışlama zavallılığı ise her halükarda dalga kıranlardan döner. Oysa arayıp bulmak, bulduğunda deşifre etmek gerekir düş bozanları ve başıboş borazancılarını.

Gerçek aslıyla vaki budur, çamurlu gerçekler ise çil çil çamurludur. Çamur lekesi kuruyunca çıksa da öyle bir gerçek vardır ki bolaran yüzsüzlükte yüzler bir daha çamur tutmaz, çamur yüzden kayar…

Hamurunda Tanrı gözetiminde süren hayat düzeneğinde arsızca ve akılsızca yapılanları nasılsa kul görmedi,  nerden bilecekler, bilmiyorlar asla bilemezler alışkanlığı ve her şeyi yok saymalar bulunanların günah umursamazlığıyla götürmeleri fazla şaşılası bir durum değildir. Aslında bu hamuduyla götürmeler nesnel gerçekliğe ve Tanrı’ya alenen ihanettir. Ve eleştirileri iftiradır tarzı geçiştirmeler boş itirazdır. İltifata tabilerden yalnızca birinin itirafıyla bile çözülür tüm bilmeceler ve milyonlarca sınırsız insan zihni dakikasında tam tersine döner.

Başta anlaşılmaz sanılan küçük ayrıntılarda ve aykırılıklarda saklıdır kavgalar ve kaygılar. Ellere çamur bulaştığında tortusu da kaldığında iş çığırından akıl zıvanadan bir kalemde çıkar. Üstü üstüne sabır düğümleri atılsa da kopuş başlamıştır bir kere çaresizleşilir. Hayat en istekli görünenlerden dilediğine diler ve bölüştürür kutsal yağmalamadan artanları. İbriğinden nice trajedi dökülse de gerçek acı çamurlu gerçektir ve sırayla abdestler tazelenir. Zaten alt beyinlerde nesiller boyu gizlenmiş kavgalar hüküm sürmese de var oldukça ve durdukça her ileri düzey paylaşım epey can yakar. Ve şüpheler köleleştirir iyi yürekleri.

Utancı arıtacak beyinler bile zor bela yalnızca yalnızlığı hazırlayabilir yersiz ve yurtsuzlara. Ve açlığı dizginlemek üzerine programsız eğilmeler ile gerilir ortam. Gerçekleri saklayanlar milyonları mıhlayınca salon koltuklarına, kutsanmış uyuşukluk kendini hissettirdikçe bütün çamurdan gerçekleri de birileri çıkar minyatürleştirir. Büsbütün hayırdır arkadan hançer bazında bir kazı çalışmasıdır çadırlaşan. O yayılmada fısıldamalar asla azalmaz ama gerçekler şehrinde tüm yollar çamurlanınca yudum yudum geleceğe borçlanılır. Aşırı derecede borçlanmanın sonu ise iflastır, yıkımdır. Gezdiğini, gördüğünü, bildiğini söylemekten korkanlar, çekinenler ise buram buram sadece eski alışkanlıkları tütsüler ve başka bir makaleye konu olacak nesnel gerçeklik ile kurmaca gerçeklik çelişmesine çentik atar.

Çamur lekesi toprak tasta kuruyunca belki çıkar ama güneş balçıkla sıvanmaz ve gerçekler asla çamur tutmaz…