KALPAKLI ŞİİR...

KALPAKLI ŞİİR…

KARAKALPAKLILARDANIM

İstanbul’da doğdum…

Anamdan yirmi yıl sonra,

Anam kırkdörtlü

Babamdan otuz.

İyi okullarda okudum.

Oruçgazi Pertevniyal Marmara

İşletme onca yoksulluğa rağmen.

Oniki eylülden önce de sonra da

Belki ondan hayata dilediğimce atılamadım sanki

Dikbaşlılıktan veya tecrübesizlik denilebilir

Şiirler yazdım

Öyküler ve roman aklımın girdabında hazır

Kitapsızım Allah’ına kurban

Öyle işye yoruldum

Kızıl kalpaklılardanın

Dert etmiyorsam namerdim bitmiş seyahatlerimi

Epey geciktim

Ne yazık ki mavi vapur o limana uğramıyormuş

Karşıyaka ya

Tren raylarında kararlaştırılmış renk sarı sırlı

O sırra erişemedim hanidir,

Gün olur belki.

İstanbul’da yaşadım…

Doğduktan bu güne

Bu saate, bu cümlelere, buncacık dizelere

Arada birkaç yıllık mola sayılmaz ise

Şehirli romantiklerden olamadım hiçbir zaman

Koca bir köyde tek başımayım yani.

Solumda ince hasar

Kara kalpaklılardanım.

Mutsuzum demeli miyim bilemiyorum ama umutluyum yine de

Ağırbaşlı sarışınları severim

Hem yeşil göz hem de bir çift can veren söz

Başka dert istemez gönlümün kapıcısı

Yeşiline uzandığım cennet vatandayım daraldığımda

Ata evinde bal ormanda yapayalnız

Ödüllere boğulmuş yüreğimde anılara sürgün

Çavuş oğluyum delirmiş aksu da yaz kış yüzen

Güneş dahi doğmadan er vakit paklanan

Gün olur belki,

Giresun’da ölebilirim.

İbrahim Paşa’nın şehrinde ölürsem eğer

Türk şehitliği’ne

Kara kızıl kalpaklılardanım…

ATEŞ DANSI

Anadolu’dan başladı ise ateş

İstanbul’u da yalar yutar

Kollarımda ölmüşse de vatan

Küllerinden doğar

İnan inan bu mesaiye

İşgale uğramış limanda bir çift mavi yürek

Kuklalar yüklenmiş gümüş gemilere

Martıların şaşkınlığı kanatlarında gizli

Kıyıya vuran dalgalar rüya rüya

Kara örnekler istemiyorum artık

Baştan çıkaran eğreti tabirleri de

Devrilmişim öz evladımın kucağına

Şakağıma dayalı öpüşler kupkuru

Kuru sıkı ateşle dans

Anadolu’ ya başladı ise yolculuk

İstanbul’dan akan sular,

Yollar izler bırakır

Kollarımda ölmüşse de sevdan

Karadeniz’den çağlar topal topal.

Anadolu’yu da İstanbul’u da yalar yutar…

AKILÇELEN İSYANLAR

Ne itirafım olur ki, isyana selam durmaktan başka

İtiraflarımı yazıyorum çocukça

Duvarlara dağlara ovalara

Mülteci’ yi çalsın orkestralar ay ışığında

Bol yankılı öyle bir şarkı bestelenmiş olsun ki

Gayrı meşru çocuğum tek notadan doğmuşçasına

Kaderinden kaçan bir sıkışmanın eseri gibi

Korkuyu uyandıran terk edilmişlik

kendi yoluna selensin kime ne

o yol ve yolculuktur ki akıl çelen isyanlara gebe

Ardında yeni yetme hevesiyle sürüklendim

Sorularda pembemsi suçluluklar provası

Değişmeyecek bir yaşamı yanıtlıyorum şimdi

Bir sandık dolusu ajandaya yazılmış umursamazlıkla

Kitlenmiş mekanlarda beğenisi arızalı yanışla

Akıl çelen isyanlar taşıyorum kucağımda

Israrla kızıl saçlı sürgün kızı anıyorum hep

Arayışlarım estetik kaygılı tatlı sert,

Mahirce ve denize ulaştığımca mavi

Can çekişin iğrenç soluğu yüzüme yapışmış

Ölümü reddedişimin üzerinden kaç aşk geçti

Kaç yıl kaç ömür kaç yoldaş artık kömür

Ömür boyu İstanbul fonunda keşif günlüğünde yolcuydum

Ağlama modundan kaçarken büyünürmüş

a çocuk içimde ağlıyorsun hala

Mutluluk delisi çocuğa ağlıyorum mülteciyle

Ve itiraflarımı destekliyorum akıl çelen isyanlarıma selam duruldukça…

ÇALIŞMA MASASI

Bütün mutluluklar çalışma masamda,

Karmakarışık tüm kavramlar

Nur seli inmiş cesaretime

Pranga gibi anılar

Bağımsızlığıma açılan köprüler kapalı

Ben sana kavuşmaya tutkun

Merasimler asılmış gerdanına pırlanta gibi

Gırtlak gırtlağayım kavga şehriyle aç gözlüce

Balıkçıl kuşlar ölür

ben kör kalırım

Suni solunumlarda solak şehirli

Büyük gürültülerle yaklaşıyor korku Salı

Zehri dilimin ucunda şeker gibi,

horoz şekerinin nevri dönmüş

Didişmekten yorgunum ve

Harbiden çok uzaktayım

Rüzgâra hasret yel değirmeni modunda

Puslu dumanlı diyarlarda

Oksijen ve temiz hava garibiyim

Ve çok soğuk

Bütün umutlarım çalışma masamda

Uluorta masalla ve ucuz kahramanlar

Çiçek toplamayı ve resmetmeyi öğrenicem

Çarçabuk yolcuyum

Bu salak şehir kavgaya yenildi çünkü

Kapıvermişsin beni görgüsüzce, incindim biraz

Dost seçerken dikkatliyim de

Ah dostum düşmanımı seçemem ki

Bir gece boyu tuza yatırılmış mumum sanki

Islak bir sabun dolaşır vücut dokumu

Şimdiden ölüyüm misali

Bilsen nelere gebeyim üçten dokuza

Nerde o asil kavganın şehlası, şehir alacası

Dokun da bin ah işit ey çalışma masam.

Bütün mutluluklarla köşe kapmaca

Karmakarışığım tüm kavgalarda

VAZİYET VASİYET…

Ordular kesse de yolu

Kolluk kuvvetleriyle kesişse de patikalar

Orda kesede bir ev var

Ahalisini fikirler yönetir kitaplar

Sevimsiz geceler intikam kusar

ve kopar kızılca kıyamet

Üzerine harfler kazılı ağaçlar devrilir

Yazılı duvarlar badanayla delirir

Bedava sayılan yıldızlar küser sırayla

El ayak çekilir karagözlü dünyadan

Kasten biçilir kırmızı incili kaftan

Bütün kaybım birkaç kitaptan ibarete sevinilir

Hayatım hayatına inan

Sevdana güven ve dayan

Çünki deniz derya kazanılmış vizesiz

Yine de İstanbul bize haram

Vasiyet vasiyettir kıvamında

Orda kesede bir ev var ya

Ahalisini fikirlerin yönettiği kitapların

İşte o kesedeki evin yamacına gömün

Eğer kesik kesik yağan mermilere değerse başım

Vurulduğum yer neresi olursa olsun

Oraya bal ormanınını kıyısına…