ŞİİR TADI…

 
MADIMAK TARLASI
 
Damak tadı varmış desinler
Ve de şiirleri.
Şiir yazacak bir defterim olmadan asla
Asla çıkmam yolculuğa
Kelimeler kokteylinin tadı damağımda
Akıl tadı varmış desinler
Varsın desinler şiir düzme delisi diye
Şiir yazacak bir kalemim olsun yeter
Asla çekmem içimi kağıdım yok diye, kalemim de
Yazarım duvarlara kanımla tırnaklarımla.
Acil çağrılar vurduğunda gece yarısını
Ellerimde ay ışığı, çakıl taşlarında güneş saklısıdır
Gün döndüğünde son mısralar
Ayçiçeği tadında tadı madımak tarlasında.
 
MAKASTAR
 
Demiryolcu makası değiştir
Maket evler yakınına döndür katarı
Ana caddelerin uzağına
Manolyalar diyarına
Varoşları çiğnesin geçsin mavi makyajlı büyü
Atlet pijama piknikçileri göreyim çimenlerde
Maymun maskaralıklarını, çomarı, pisiyi
Ekseriyetle bu yol beğenilmez deme asla
Boş ver büyük harfle konuşan çok bilmişleri
Demiryolcu demiryolu makasını değiştir
Sakat anılar diyarı yakınına sür treni
Anılar cehenneminin tuzağına düşmeden
Yanılışlar diyarına bulaşmadan.
Beyaz çarşaf kirlenmeden karayla
Makinist sür maskotu gözden kaybetmeden
Nehir yatağı kupkuru köprülere
Marmelat kıvamında raylarda
Homurtular konuk kamarama bu gece
Somurtuk bir ay doğuyor göğe
Seyir defteri bomboş, bekliyor öylece
Makinist yaz maskaralıkları gözden kaçırmadan
Büyü bozulsun, kurşunlar dökülsün
Al birini vur ötekine istasyonları
Bayraksız gemiler senden önce varmasın menzile
Ziyaretçi saatine yetişsin anılarımın allısı
Tam isabet gözünün ferinden,
Alınlarda parlayan alın terine
Kışla yolunu geç sirenlerle
Şiir budalası nöbetçiler ayılsın
Yanılma payı nişangâhtaki karavana deliği olsun
Aylak filikaları eğlemesin forsalar delice
Makinist çek freni madrabazlıklar dökülsün
Piramidin gözü çıksın firavun mezarında ters dönsün
Kışkışla lokomotifi dölyatağı ıpıslak raylarda
Makinist tak maskeni gözler görmeden
Demiryolcu makası çoktan değiştirmiş.
.
 
AT CAMBAZI
 
Rüyaların dili olsa olsa da anlatsa…
Kişneyince uykusuzluk
Nankör gecede
Düzelemedim.
Hayatım savaş alanı değil elbette
Ordular kırdıran, cepheler yardıran
Savaş aybettirip kazandıran kumandan da değilim.
Ama ben bir savaşçıyım ezelden ebede
Nerde benim kişneyen uykusuzluk atım
Gece yeleli.
Bulamadım.
Şekilsiz şekerler yedim hatırlıyorum
Horozlusu gibi örneğin, elmalısı, tarçınlısı
Toplu tabancalarla su fışkırttım çipil kızlara
Börtü böcek, solucan  topladım topraktan
Pipoma koyup içtim sonra.
Makastar doğramış anılarımı
Anılar da rüyalarımı ne yazık ki
Garantisiz krediler çekmişim yaşamdan
Mektep coşkusunu atlamışım hepten
Ve mektup yazmayı unutmuşum çoktan
Manidar bakışlara harcanacak yıllar elimde
Yağmurdan kaçarken doluya tutuldum ve
Düzelemedim
Nankör gecede
Kişneyince uykusuzluk
Şiirlerin lal dili açılsa da anlatsa.
 
 
KIŞLA YOLU
 
Dikenli teller ardı giyotin
Nasıl da çekti canım bir dal sigara
Nikotin nöbeti üç beş
Tez kırılır, alçıdan bir bebek yüzü karşımda
Mikadonun çöpleri dört yana üst üste savrulmuş
Gölün üstü çelenklerle süslü püslü
Gitar çalıyor bir Çingen kızı karşı kıyıda
Gülle gibi notalar savuruyor denize
Saksıda bir yeşil dev oturuyor yapayalnız
Ağzında ateş, küfür, nara
Nefes nefeseyim yine kırıldı niyetim
Dikenli teller yardı karnımı, aklımı
Nasıl da çekti canım bir duble rakı
Anason nöbeti üç beş
Şiir budalası bir kışlada
Başlığı boşluk olan bir şiirim
Göz yuvalarında dünya dönen
Akyuvarları çamur
Uydusu güneş olan.
Kurşun gibi sözcüklerle alnından vurulan
Bir garip yolcuyum
Çırılçıplak körfez ve buz tutmuş nefes ve üşüyor karşıyaka
Gondollar yüzüyor şakayla karışık yakamozlarda
Güz yağmurlarıyla gövdesi yanan şairim
Direklerinde çaput bağlı
Duası rüzgar, bedduası rüzgar olan
Civa gibi kayıyor yalnız gemi
Kışla yolundan Atlasa ve de okyanusa...
 
KARLI GÖRÜNTÜ
 
Deniz kabuklarından bir şato yaptım sana
Deniz kumundan da beşik
Zemini parlak çakıl taşlı odada
Gel haydi gülüm çabuk gel
Dalga dalga deniz gibi uyumadan
Lacivert kara
Düş ocağıma
En vazgeçilmez düşler kuralım senle
Kabarsın deniz, çatlasın toprak, kızarsın hava
Uzak mı uzak bir limanda bekliyorum seni
Amele yanığı aklımla
Ve gaz kestim hayatta
Yol boyu, özlüyorum ve istiyorum seni.
Deniz gibi dalga dalga kıyılara vurarak
Lacivert kara
Düş ocağıma
Deniz kumundan bir şato yaptım sana
Deniz kabuklarından beşik…
 
KUSURLU GÖÇ
 
Bir tuhaflık var havada
Bir tuhaf balyoz gibi
Leylek kabartmaları göç ediyor sarı sıcağa
Barikat kurmuşlar göğe tek renk
Sanki delinmiş gök
Baskül yanlış tartıyor tüm masalları
Benekli kuşkular çarşı pazar dolaşmakta masaları
Çene çalıyor avlularda koca karılar
Sarhoş melemesidir bodrumlara gizlenen
Patlak ampul gibi zaman
Bastonlara koca taşlı yüzükler takılmış
Bereket timsali dağa çıkılmış sanki
Böğürtlen çiçekleri ağlıyor
Bir tuhaflık var havada
Hava bir tuhaf
Yağmuru astım çamaşır ipime
Kuruyor gibi renkli anılar
Ve Leylek karartıları göç ediyor sarı sıcağa
Enteresan bir hava var gökyüzünde.
 
HASRET DENİZİ
 
Deniz koptu geliyor
Gökyüzü şahit
Paha biçilmez sevinçlere ne kaldı şunun şurasında.
Canım içeri saklarım hatıranı
Ve kulaksız taş duvarları bezerim
O çılgın deniz tablosunu
Ortasında yalpalayan mavi gözlü gemiyi
Beyaz yelkenlerinde umudu
Gökyüzü şahit
Uğruna ölünür umudu.
Genzimi yakıyor her gurbet türküsü, her hasret şarkısı
Ve şiirler
Canımdan bezmişim sayıklarım derin uykularda
Ve kavuşmasız yaş dudakları
Çılgınca öpmek arzusuyla uyanırım.
Deniz kokuyor, nane, buram buram ıtır uçtu geliyor
Karadeniz mavi gözlü gemiyi yuttu
Beyaz yelkenliyi artık unut
Gökyüzü şahit
Uğruna ölünürse unutulmaz aşklar
İçmek isterim anasonlu, mentollü
Daha çekilmez üzünçlere elveda anında meylenmek
Canımdan içeri saklarım hatıranı, hatıranın ince hatlarını
Ve duyarsız beton duvarları
O yılgın deniz tablosunu
Ortasında saklanan beyaz yelkenli gemiyi
Mavi gözlerinde hasreti
Gökyüzü şahit
Kapkara denizi içer,
içer, içer içlenirim…
 
PALAVRA
 
Palavralar atılır pembe mor
Her lisanda
Kim bilir hangi aksan karışır o seslere.
Sürekli kaynar cadı kazanı dünya
Denizin öte yakasında portakal kokusu
Palavralar sıkılır pembe mor
Her nedense
Korkulur hangi akıllı anlayacaksa gizemi
Yanık tenli bir gölge vurur da damgasını şiirlere
Rengarenk yalanların üstüne kırbaç gibi vurur
Neyle ölçersen ölç artık yalanları
Kaç karış, kaç kulaç, kaç arşın
arşa doğru yükselir ve saklanır
İyi pazarlık yapma anıdır korlaşan sahne
Arta kalan açlıktır yürekleri kemiren
Duygu azlığıdır, duygusuzluk azgınlığıdır
Dünyanın tüm atıklarından beslenmiş ama aç kalmıştır palavralar
Kızılca kıyamet kopsun varsın artık
Her lisanda
Kim bilir hangi aksanla insanlar barışır insanca
Günahları hafifleten günbatımı uğultularıyla yine
Palavralar canlanır pembe mor
Yürekleri kor
Soyu sopu hangi kadına dayanır bilinmez
İşte gerçeğin kanıtı denizin öte yakası, portakal kokusu
Makiliği takip et mavi mor
Her adımda deniz mavisi
Kim bilir hangi şeytan karışır o sımsıcak düşlere.
Sürekli kaynar cadı kazanı dünya
Palavralar sıkılır kurşuni gri.