YAZAR, YAZAR, YAZAR…

YAZAR, YAZAR, YAZAR…

Yazar,

Yeryüzünün okyanuslara döküldüğü derin sessizlikte yaşar.

Yazmak,

Bir yaz mavisi yolculuğudur

Akıl denizinde karakucak yüzmeyle başlayan…

Ve dahi okunmayla biter mavinin en mai tonu

Denizler okyanuslara döküldüğünde

Ok yaydan çıkmıştır artık

Ve yaz döner kara kışa

Baharlar çatışamaz şenliklerle

Ancak yazı dönmez asla

Dimdirek direnir..

Yazmak,

İlikleri donduran karakışa naziredir aslında

Zihin denizinde zindansız boğulmayla yüzleşilen

Ve dahi nice yüzler görünmezleşir mainin en mavi fonunda

Gece mavisidir yakamozlarla savrulan

Okyanuslar çöle döndürüldüğünde ise

Hayatın içine içine en mükemmellikte yazılar üflenir

Zaten kodlanmış tüm sözler usulca zaman ötesine yolculanır

Ve dahi anlatmaktır mesele evrenin bütün dillerinde

Mavinin en mai halini…

Yazmak,

Azar azar yazmamaya mayalandığında ise

Ekşir gider artık tüm ekmeklik hamurlar

Önce bir yaz mavisi yolculuğu hayallenir

Sonra var olmak ile yok olmak arasındaki o sihirli çizgide

Deniz alabildiğine mavileşir…

Kara yazgıdır o andan itibaren itibarsızlaşan

Ve göğe merdiven dayamak bile çaresizleşir.

Yazmak,

Karadenizlerin ardı arkası kesilmeyen fırtınalarında

Yürek hoplatan hoyrat dalgalara dayanmaktır

Ve dahi evrende bir yerlerde var olmaktır hiçten birlenip

Yazmak odur işte.

Yazar,

Dünyanın bittiği denizin başladığı yerde yaşar

Ve dahi yaşadığınca ağır

Yazar…